καποτε
ενα παιδι
περπατουσε σε μια ακρογυαλια και μαζευε βοτσαλα
χαζευε τα ζωηρα χρωματα
τα περιπλοκα σχεδιά τους

η καλη του η τυχη
του εφερε μπροστά του ένα πανεμορφα λειασμενο κομματι χαλαζια
το επιασε σαστισμενο στο χερι του
το κρατησε μεσα στην ανοιχτη του παλαμη
και μονολόγησε
"δεν εχω δει πιο όμορφα χρώματα και σχηματα
σε κανενα αλλο βότσαλο, ποτέ στη ζωή μου!"

τοτε ο κρύσταλος του χαλαζία έβγαλε φωνή και φώναξε:
"ακου τι λεει... ξυπνα ανθρωπέ μου!
αυτο που βλεπεις είναι το χέρι σου!
εγώ ειμαι διαφανος σαν το νερό..."

μιλαγαμε στο τηλεφωνο...
"ποση ωρα κανεις σε ωρες αιχμης απο εκει - εκει;"
"5 λεπτα" μου λεει
ααααντε και γαμηθειτε κυρια μου

αμα σου λενε ψεμματα για τα προφανη,
αντε να τους εμπιστευθεις σε οσα δε γνωριζεις!

κι αν καποτε μπουχτησεις,
καψε το σεναριο
... και γραψε ενα δικο σου!

και τελικα,
ο ηθοποιος πρεπει να ταιριαξει στο ρολο
ή ο ρολος, στον ηθοποιό;

να συγκεντρωνεσαι τοσο σ´ ενα αστερι
που να θαμπωνουν τα ματια σου
και να απλωνεται
να γινεται ηλιος κανονικος
να νιωθεις τη ζεστη του
να σε τυλιγει

παλια την ειχαν πει κακια
ευκολο

σημερα τη λενε ευκολια, fast food
τοσο δυσκολο..

ζω στη χωρα
που πρεπει να δικαιολογηθω
που δεν καταδεχομαι να ζητησω ρουσφετι
εχω 2 επιλογες
ή να αλλαξω χωρα
ή να αλλαξω τη χωρα

η γιαγια μου ελεγε:

καρβουνο να πιανεις,

χρυσαφι να γινεται!

εμεις καθομαστε και πλακωνομαστε για το που θα στειλουμε τα λυματα...

κι αλλοι απ´ τα λυματα φτιαχνουν φυσικο αεριο...

http://www.i-sis.org.uk/BiogasChina.php

εδω που γεννηθηκα
νομιζα οτι ζουν ανθρωποι
γελαστηκα
εδω οι ανθρωποι ειναι κλεισμενοι σε κλουβια
οπως τα ζωα του τσιρκου

κουμαντο κανουν τα κτηνη
ενω θα πρεπε να ναι πισω στη ζουγκλα
οπου τους ταιριαζει



μονο οι υαινες μπορουν
μονο αυτες

σε αλλα νεα,
οταν η μυτη του πινοκιο εγινε τεραστια
η μικρη γαλαζια νεραιδα
εσπασε το μαγικο της ραβδι
αρπαξε το Μ16
και του εκανε τη μαπα σουρωτηρι
ως γνησια μετενσαρκωση
της λαρας κροφτ...

δευτερολεπτα μετα, μπηκα στο μπανιο
και συνεθλιψα τον ψυλλο που με περπατουσε.
θα μπορουσα να τον ειχα βγαλει εξω;
να του δωσω την ελευθερια του;
ναι. το σκεφτηκα μετα.
να τερματιζεις την υπομονη σου
και τις δυνατοτητές σου ωστε
να αποφευγεις τις συγκρουσεις, ναι.
μερικες φορες ομως 2 κοσμοι
διαφορετικων μεγεθων
μπαινουν σε τροχιες συγκρουσης
με ασυμμετρες συνεπειες.
οπως οταν βαζεις ενα κουτσουρο
στη φωτια, χωρις να γνωριζεις οτι
μεσα του κατοικουν ενα σωρο μυρμιγκια.
το να το ξερεις κ να αδιαφορεις...
να το κοιταξουμε!

την ανηφορα την ανεβαινεις μονος
στην κατηφορα ειναι που θελεις στηριγμα

και το δηλητηριο να το πινεις σε μικρες δοσεις
να δρα σαν το εμβολιο

μπορει κ να ρθει καποτε η μερα,
που θα βγαλω απ´ το προφιλ μου
εκεινο το "και ντρεπομαι που εχω γεννηθει ανθρωπος"

μια πικρη αληθεια

το παιδί ειναι στο "εγω"
ο εφηβος ειναι στο "εσυ"
ο νεος ειναι στο "εμεις"
ο γερος ειναι στο "κανεις"

καλός, καλός, καλός... στο τελος γινεσαι μαλακας.
κακος, εισαι μαλακας απ´ την αρχη.
τι μενει;
καλός και κακος ταυτοχρονα
δηλαδη
Δικαιος

ενα ωραιο χαρακτηριστικο του γιου μου:
δε χαμπαριαζει απο διλημματα.
οχι το ενα ή το αλλο που του προσφερω.
αυτο που θελει αυτος, και τέλος.

υγεια, παιδεια, ελευθερια σκεψης και λογου

αγκωνας βγαινει
αγκωνας μπαινει
τελος καλο
ολα καλα.
οσο μικροτερος
τοσο λιγοτερο διαμορφωμενος
τοσο πιο ελαστικος
τοσο ανθεκτικοτερος στις συγκρουσεις
(ή τοσο απαλοτερες οι μαχες)

ε, εσεις που πιστευετε στην υπαρξη
Ενος και Μοναδικου Θεου,
δεν τον λυπαστε,
να τον εχετε να ζει σε τοση μοναξια;;

αυτοσυγκεντρωση
αναθεωρηση
αεναα

περι δικαιοσυνης

υπαρχουν καποιοι που θελουν Ενα μολυβι, για να γραψουν
υπαρχουν κι αλλοι, που θελουν Ολα τα μολυβια, κι ας μην ξερουν να γραφουν

δικαιοσυνη ειναι...
να τα μοιρασουν στη μεση;
να κρατησει ενα ο πρωτος κι ο αλλος τα υπολοιπα;
να τα κρατησει ολα ο πρωτος;

Ποσο δυσκολο λοιπον, να απονεμηθει Δικαιοσυνη σε δυο ανομοιους ανθρωπους;

Μηπως θα πρεπει τελικα να εφαρμοσθει με βαση το Μαθημα που θα προσφερει στον καθενα;

Αν ειναι ετσι, ενα μολυβι για τον πρωτο, αρκει.
Και ολα Πλην Ενα, τα μολυβια στον δευτερο. Αρκει βεβαια να μπει σε εντατικο προγραμμα ψυχοθεραπειας....

ποιός ο ρολος της μανας
οταν τα μικρα τσακωνονται
για καποιο αντικειμενο που δεν κοβεται στη μεση;

ιδεα δεν εχω.

το καλυτερο που εχω καταφερει να σκεφτω ειναι:

1. τους προτεινω να το παιρνει λιγο ο ενας, λιγο ο αλλος, επιβλεποντας αγρυπνα.

... αν συνεχιζουν να γκρινιαζουν-τσακωνονται...

2. τους το παιρνω. κι απ´ τους 2.

γενικα:

 οταν κανω μια ερωτηση

δεν εχω ιδεα ποια μπορει να ειναι η απαντηση,

ελπιζω να ειναι καποια απο κεινες που "θα θελα" ν´ ακουσω.

αλλα κι αν δεν ειναι, κατι καινουριο θ´ αναγκαστω να μαθω.

πόσο άναρχα τα νεφελωματα στα δεξια;
κι όμως, το κάθε ένα,
έχει τις δικές του Αρχες.
Το δικό του Π κ Φ

κι ειναι ομορφα, γιατι μοιαζουν βγαλμενα απο το μυαλο καποιου καλλιτεχνη, με Π κ Φ τη δικη του υπογραφη.

κι αν παιζουμε σιμς μεσα στον χωροχρονο, παιζουμε με τον υπολογιστη, ή με αλλους χρηστες;;

Π οπως η Πεινα που κινει το τσακαλι να κυνηγησει τον λαγο.
Φ οπως ο Φοβος που κινει το λαγο να τρεξει, να φυγει, να γλιτωσει.

Ε οπως ο Ερωτας ή η Έλξη μεταξυ ουρανιων κ μη, σωματων.
Α οπως Αληθεια.

"μην κανεις ερωτησεις, των οποιων την απαντηση δε θες να ξερεις "*

!! και που να ξερω ποια απαντηση δε θελω να παρω, Πριν κάνω την ερωτηση;

"ολα ειναι πιθανα"*



*men in black III

μου εμαθες να καπνιζω,
και μου ειπες πως το καπνισμα σκοτωνει.

μου ειπες πως ειναι ευτυχια να εισαι νεα,
και με καταραστηκες να γερναω.

μου εδειξες τον ουρανο,
και μ εδεσες με σιδερενιες αλυσιδες στη Γη

μου ειπες πως καποιος μ´ αγαπαει,
και τον κρατησες μακρια.

μου ειπες πως εφταιγε η τυχη μου για ολα,
μα εμαθα. Εσυ εφταιγες.